Ik ging zitten, als een ware krijger.
Het gevoel werd erger, sneed me als een zwaard vanuit mijn buik naar boven toe open. In mijn buik bleef een klont zitten. De neiging er vandaan te bewegen heb ik gemakkelijk kunnen weerstaan. Ik ben erbij gebleven en er is me veel duidelijk geworden.
Ik stel teleur.
Ik stel anderen teleur en ik stel mezelf teleur.
Zo heb ik het nog nooit verwoord en ik weet nu dat dit klopt. Dit is mijn waarheid. Dit is wat mij in de weg zit.
Het is niet veel anders dan wat ik al dacht, maar toch ben ik blij met deze nauwkeurige formulering. Ik schreef al vaker over mijn faalangst, dat ik zoveel moeite heb met verwachtingen. Het is allemaal waar, maar de echte angel heb ik vanochtend gevonden.
Ik stel teleur.
Ik huilde, dikke tranen. Toen werd het stiller en stiller en kwam het besef bovendrijven dat ik de moeite waard ben. Ik ben een bijzonder mens, vooral door deze zoektocht.
Het is allemaal goed. Ik ook.
Chagall - Verdreven uit het paradijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten