Eén van de vrouwen is Annemiek Schrijver. "Kunnen jullie nog niet één uur met mij waken?" verwijt Jezus onder andere Petrus in Getsemane. Terwijl Jezus in doodsangst bidt tot God, zijn zijn leerlingen in slaap gevallen.
"Waarom kan niemand een uur met Hem waken? Dat is toch ongeveer het enige wat ik probeer te doen? Deze vraag: Kan er niet eens iemand met mij waken, heb ik omgedraaid in: Ben ik in staat om te waken, om iemand echt te zien zoals hij bedoeld is?" zegt Annemiek Schrijver.
Kunnen waken heeft ook te maken met de kunst je hart open te houden in moeilijke tijden. Erbij blijven en de situatie niet anders willen hebben dan hij is. Er eerlijk naar willen kijken.
De weg van de krijger gaan.
Annemiek vertelt ook over de relatie die ze verbrak: "Ik heb de mooiste en liefste man van de wereld achter me gelaten en ben na achttien jaar weggegaan en ik weet niet wie die man is. Ik houd vreselijk veel van hem, maar ik kan hem wezenlijk niet bereiken. En ik vraag me niet eens af hoe dat omgekeerd is."
Heel confronterend vind ik haar bijdrage. Want uiteindelijk is dat wel waar het om gaat: niet bang zijn voor wat je te horen of te zien zal krijgen. Alles mag er zijn, hoe pijnlijk ook. Het is er namelijk toch al, of ik het nu wil weten of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten