dinsdag 10 januari 2012

Ik voldoe

Als je nog niet buiten bent geweest, moet je het zeker nog doen. Het is heerlijk fris, zonnig en helder vandaag. Ik kon het voorjaar al ruiken. Het idee dat er nog een paar koude weken aan kunnen komen met ijs en sneeuw gaat er bij mij niet meer in. Laat het nieuwe leven maar tevoorschijn komen! Letterlijk en figuurlijk ;-)
Vandaag kreeg ik van mijn uitkerende instantie toestemming om het IMK-traject alsnog op te pakken! Dat is goed nieuws, want dat houdt in dat ik gecoacht word gedurende dit spannende proces, maar vooral ook dat ik niet hoef te solliciteren en me volledig op het opzetten van mijn bedrijfje kan richten. Enige voorbehoud is vooralsnog dat het IMK mijn plannen concreet en levensvatbaar genoeg vindt om met mij in zee te gaan.
Ik vind het echt superleuk. De energie stroomt door mijn lijf en dat voelt goed.
In het eerdere intake-gesprek met het IMK werd naar het beroep van mijn vader gevraagd. Ik vertelde toen dat hij zelfstandig gevestigd architect was. Ook een ZZP-er dus. Daar moet ik af en toe aan denken en dan stel ik me voor hoe hij me zou stimuleren in deze stap als hij nog geleefd had. Gewoon als iemand die begrijpt hoe fijn het is om je eigen ding te doen en zelfstandig en onafhankelijk te zijn.
Nog steeds verbaas ik me over deze frisse wind. Over de energie die het hele idee me geeft. Maar vooral over het feit dat die overtuigingen die me zo lang belemmerden, hun greep verloren lijken te hebben. Opeens. Sinds die meditatiesessie waarin de angel zich in precieze bewoordingen aan mij openbaarde lijkt het tij gekeerd te zijn. Alsof deze belangrijkste overtuiging het licht niet kon verdragen en oploste als sneeuw voor de zon.
Ik voldoe.



9 opmerkingen:

  1. Prachtig, het hele proces waar je doorheen bent gegaan! Wat goed, de stappen die je nu zet! Ik wens je heel veel succes en blijf je met veel interesse volgen. (En het boek, waar in een van de reacties naar verwezen wordt, heb ik ook gedownload, wie weet wie ik er nog een plezier mee kan doen?) Succes, Marije

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik volg je op de voet, Joyce. Ik zit denk ik in een vergelijkbare situatie. Ik heb vlak voor kerst afscheid genomen van mijn oude school met de intentie op een andere school in januari als IB-er aan de slag te gaan. Ik kreeg mijzelf echter niet gevisualiseerd op die nieuwe school en het voelde absoluut niet goed. De vrijdag voor kerst heb ik aangegeven niet te gaan beginnen. Nu sta ik op de door jou zo mooi omschreven drempel en dwíng mijzelf daar op te blijven staan. Ondertussen volg ik jou proces en leer daarvan. Ik wens je alle goeds. Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goh, Marian, dat is met recht een moedig besluit te noemen, zo vlak voor de start op je nieuwe school... Nog steeds hoor ik regelmatig de stem die mij terug het onderwijs in wil praten. De stem die alles koste wat kost bij het oude wil laten en zich niet voor kan stellen dat verandering wel eens verbetering zou kunnen inhouden.
    Dank je wel voor je bericht, Marian en ik wens jou ook een mooie tijd van positieve veranderingen toe. Goed dat je jezelf dwingt hier op die drempel te blijven, want dat is één ding waar ik heilig van overtuigd geraakt ben: dat het op dergelijke momenten goed is om te durven kiezen voor dat punt waarop je geen grond onder je voeten voelt en geen referentie hebt (zoals Pema Chödrön het zo mooi verwoordt). Het kan je veel moois brengen, want precies daar ontmoet je jezelf.
    Blijf lekker lezen, daar doe ik het voor!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk die bevrijding van de belemmerende overtuigingen en dat je nu al zulke concrete stappen kunt zetten, zucht... wou dat ik ook al zover was, bij mij zitten die gekke angstaanvallen nog even in de weg, waar ik dan ook wel weer heel concreet mee bezig ben, maar dat zelfstandige ondernemen zit er nog even niet in, al geeft het me ook wel weer rust om de realiteit onder ogen te zien. Dus geniet er maar van!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Joyce,

    Ben helemaal blij voor je :). Begrijpelijk dat je gedachten zo ook teruggaan naar je vader. En wat zou je dan soms nog graag nog es even met hem praten mss.
    Mijn broer opende in november zijn eigen zaak in het dorp waar we opgegroeid zijn. Ik sopte de dagen ervoor in de zaak om mee te helpen de boel goed voor de dag te krijgen en toen gingen mijn gedachten toch ook wel sterk uit naar mijn (overleden) ouders. Bij de opening - waar ik die dag ook heb geholpen met hand- en spandiensten en koffieschenken e.d. - refereerden heel veel mensen aan onze ouders. Hoe trots die wel niet geweest zouden zijn. Deed me erg goed, ook al is het dan niet mijn winkel.

    Ik blijf je volgen Joyce! Super dat je het IMK-traject mag doen. Go, Joyce, go :)!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Marrit: Het komt zoals het komt, he? Ik besef heel goed dat het een pad van pieken en dalen blijft. Nu geniet ik van de positieve stroom en laat me lekker meedrijven.
    Iedere realiteit is het waard om te onderzoeken en onder ogen te zien; de ene niet meer dan de andere.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Mettje: Dank je wel voor je reactie, wat mooi, Mettje!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Solo van Harriet Rubin is ook een inspirerend boek.
    http://www.managementissues.com/ontwikkelingstools/ontwikkelingstools/solo%3A_hoe_zet_je_werk_en_je_leven_naar_je_eigen_hand?_20090719596.html
    (sorry, ex-bibliothecaressesyndroom)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hahaha... heb ik dan mooi profijt van, Hella, van dat syndroom van jou :^) Thx.

    BeantwoordenVerwijderen