De tijd laten verstrijken

"Ik heb nooit iets anders gedaan, dan de tijd laten verstrijken."
Miroslav Tichy (fotograaf)

Deze uitspraak raakte een snaar bij mij. Ik vond hem op het blog "Molly schrijft wat." 
De tijd laten verstrijken. Hier is iemand die hardop durft te zeggen dat hij nooit iets anders heeft gedaan. Je hoort toch actief te zijn? Doelen te hebben? Ik durf te stellen dat het in onze maatschappij niet de bedoeling is dat teveel mensen nooit iets anders doen dan de tijd laten verstrijken. Dat is slecht voor onze economie. En alles wat slecht is voor onze economie schijnt slecht te zijn voor ons. Althans, dat is wat ze ons willen doen geloven.

Het is bij mij heel lang zo geweest dat ik dacht dat ik slechts de tijd liet verstrijken. Dat mijn leven voorbij gleed. Aan een toekomstvisie ontbrak het mij al helemaal. Opeens was ik moeder. Opeens had ik met al mijn spaargeld de verbouwing van ons koophuis gefinancierd. Alsof het niks was. Alternatieven hebben we niet eens serieus overwogen. Huren en dan van mijn geld mooie reizen maken, dat is toch ook een optie?

Nu besef ik dat dit niet is waar Tichy over spreekt. Tichy heeft het vermoedelijk over er gewoon zijn. Zijn, als de leliën des velds. Het leven wordt wel degelijk geleefd, de fotocamera bij de hand, maar wordt genomen zoals het komt.

De laatste tijd ondervind ik steeds meer de waarde van het laten verstrijken van de tijd. Leven vanuit rust. Wetende dat de dingen nooit alleen maar 'goed' of 'slecht' voor me zijn. Het gaat zoals het gaat. Ik laat los, weet dat de uitkomst zich niet vast laat pinnen.

Ik ben wakker geworden, hou mijn dromen op mijn netvlies en... laat de tijd verstrijken.

De afgelopen maand overleden fotograaf Miroslav Tichy, gebruikte zelfgemaakte camera's en legde de poëzie van het dagelijks leven vast (Wikipedia).