In het reine

Tijdens de meditatie voelde ik hoe onrustig mijn lijf aanvoelt vanochtend. Een wat snelle hartslag en dat gevoel onder stroom te staan. De neiging om op te staan en iets te gaan doen is dan heel sterk.
Ik ben blijven zitten, zoals een 'leerling' van Pema Chödrön betaamt. Besefte dat die onrust mij wilde doen opstaan en bewegen om mij te beschermen. Door dat inzicht werd het gevoel erger en kwam er ook angst omhoog, waardoor de wens om op te staan nog groter werd. Ook de angst heb ik verteld dat ik begrijp dat het allemaal goed bedoeld is, maar dat ik niet meer op die manier ga reageren. Ik vertelde dat ik een stille ruimte ontdekt had, diep van binnen. En dat ik niet meer weg ga lopen als ik het gevoel heb overspoeld te worden, maar in plaats daarvan naar deze stille ruimte ga. Dat heb ik dus gedaan. Het voelde alsof ik onderdook, met boven mij de golfslag van de onrust. Het mooie was dat ik me van beiden tegelijk bewust was.
In die stilte begreep ik dat ik twee dingen nodig heb. Het eerste is 'vertrouwen'. In het leven en daarmee in mezelf. Het tweede is 'het vermogen te vergeven'.
Iedere zaterdag lees ik de rubriek "Het laatste woord" op de laaste bladzijde van het NRC. Hierin praten mensen over hun laatste levensfase. Afgelopen weekend vertelde een moeder hoe ze achterbleef met drie jonge kinderen nadat haar man een einde aan zijn leven maakte. "Ik ging maar door met normaal doen," staat er boven het artikel. Ze vertelt hoe de dingen gegaan zijn en ook mis gingen, maar ook hoe ze er nu mee omgaat. "Door ons verleden samen op te ruimen, kom ik met mezelf in het reine - zo ervaar ik dat," zegt ze op het eind. Zo mooi, hoe eerlijk en duidelijk ze vertelt over haar leven en hoe ze er op terug kijkt.
We kunnen ons huis opruimen, en dat is ook goed, maar dat is triviaal vergeleken met restjes troep in de kelder van onze psyche die om actie schreeuwen. De deur is goed gesloten, de rest van het huis is aardig op orde, maar hoe dicht die deur ook is, we weten dat er daar beneden nog iets ligt wat opgeruimd moet worden.
Ik heb Kwan Yin gevraagd me te helpen. Niet te denken dat ik klaar ben als ik dit fysieke huis op orde heb, maar door te pakken tot ik me helemaal bevrijd heb.