Maar dat bleek echt heerlijk. Nadat ik gezien had welke levensgevaarlijke kunsten die twee van mij uit kunnen halen aan de verschillende klimrekken, ben ik languit in het gras gaan liggen. Boven mijn hoofd trokken de wolken voorbij. In wel vier verschillende lagen. Ik zag grote witte wolken, zoals kinderen ze tekenen, plukken grijze watten en onheilspellend donkere wolken die barstensvol regen leken te zitten. Het was een machtig schouwspel waar ik al heel lang niet meer zo intens van genoten heb.
Er stond ook een lekker, niet te negeren, windje. Af en toe brak de zon door. Daar lag ik. Op het gras. Met om mij heen de geluiden van spelende kinderen en fluitende vogels.
Een heerlijke time out.
En nu effe doorpakken op die overloop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten