Gebaande paden

Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat?

Het is ermee als met de wegen op aarde:

eerst zijn er geen wegen,

maar ze ontstaan als vele mensen

in dezelfde richting gaan!

  

                 

Deze overweging trof ik aan op een Belgische site, tussen andere uitspraken. Geen idee wie hem zo mooi treffend geformuleerd heeft.

Ik ben er wel van gaan nadenken. Die wegen (al dan niet fysiek beloopbaar) zijn er niet altijd geweest. Ze zijn er gekomen doordat meerdere mensen een bepaalde kant op wilden. En toen die weg er eenmaal was, dacht bijna niemand meer na over een alternatieve route.

Als ik mijn eigen weg wil gaan, zou het best eens zo kunnen zijn dat ik buiten de gebaande paden ga lopen. Dan loop ik op ongelijk terrein en zal ik af en toe moeten stoppen om koers te bepalen. Mijn tempo zal daardoor lager liggen en het lopen kost mij meer energie. Maar ik zal beter in staat zijn mijn eigen tempo te bepalen en ik kom vast af en toe een andere eigenwijze reiziger tegen waarmee ik een tijdje op kan lopen.

Ja, dat lijkt me wel wat. Ik laat me niet verleiden tot klakkeloos meelopen met de horde. Ik doe net alsof er nog geen gebaande paden zijn. Eens kijken welke kant ik op wil.