Ik zat lekker en vroeg spontaan of ik niet nog eens onder de liefdesdouche mocht staan. En ja hoor, onmiddellijk voelde ik hoe de onvoorwaardelijke liefde over mij heen stroomde. Een continue stroom. Heerlijk. Deze stroom is er niet alleen als ik er om vraag, schoot het door me heen. Deze liefde wordt altijd over mij uitgegoten, wat ik ook doe. Het maakt niet uit of ik (het) goed of slecht doe, deze stroom is er en ik kan er altijd op afstemmen om hem te voelen. Dat was een mooie gedachte die me heel gelukkig maakte.
Dat moment van realiseren was genoeg om het radarwerk van mijn 'ik' in gang te zetten. Opeens was ik blogger, schrijfster, communicator. Het liefst was ik meteen opgesprongen om deze ervaring op papier te gaan zetten, maar dat heb ik niet gedaan. Mediteren is ook blijven bij wat er is, bij alle aandrang die je voelt. Dus verwonderde ik me er over hoe deze blog mijn 'zelf' en mijn 'ik' verbindt. Hoe de beweging naar binnen feilloos wordt omzet in de beweging naar buiten. Hoe ik door het schrijven van deze stukjes continu in beweging blijf.
Ik ben dan fysiek wel geen elastieke dame, maar van binnen ben ik soepel als een pasgeboren baby. En dat is ook wat waard.
Ik ben dan fysiek wel geen elastieke dame, maar van binnen ben ik soepel als een pasgeboren baby. En dat is ook wat waard.
foto gemaakt door Joyce
Geen opmerkingen:
Een reactie posten