Wat ik lees in haar boekje Windstilte van de ziel boeit me mateloos, maar al die verschillende zienswijzen verwarren ook. Hoe diep moet ik duiken tot ik bij mijn ziel uitkom? Hoe concreet kun je praten over je ziel? Ik schreef al dat mijn ziel voor mij gevoelsmatig te maken heeft met mijn allerindividueelste zijn, wat mij toch het gevoel geeft dat er op een concrete manier van alles over mijn persoonlijke ziel te zeggen zou zijn, waar ik geloof ik niet zo blij mee ben.
Als ik stel dat mijn ziel mij richting kan geven, want zo voel ik het, dan geeft dat aan dat er diep in mij een 'weten' huist. Iets wat mij kan 'bezielen' en waardoor ik enthousiast ergens mee aan de slag ga. Joke Hermsen noemt dit 'het dieper gelegen zelf' dat 'het bewuste ik' kan bezielen.
"Elke schrijver, kunstenaar of musicus weet dat hij vanuit het hoogst particuliere van zijn eigen ervaring en emoties de universele taal van zijn discipline moet openbreken om datgene uit te drukken waar het hem of haar om gaat. Alleen dan kan de kunstenaar tot iets als een eigen signatuur komen. Deze handtekening wordt niet vanuit zijn bewuste ik maar vanuit het dieper gelegen zelf geïnspireerd, omdat daar zijn meest bijzondere, zijn meest 'donkere' geschiedenis ligt verscholen."
Dat vind ik heel mooi gezegd. Toch vraag ik mij af of ik mijn ziel niet in een nog diepere laag moet zoeken. De ziel als nulpunt van onze individualiteit, zoals Meister Eckhart het beschrijft, wat me weer aan de Tao van de Oosterse wijsgeren doet denken. En als ik zo ver ga dat ik mijn ziel als onderdeel van de Tao ga zoeken, hoe kan het dan dat eigene bevatten wat mij nu precies mij maakt?
Mooi, mooi, ik kauw er nog lekker even op door. Het boekje is gelukkig nog lang niet uit.
BEN jij dan niet nu al filosofe en schrijfster :)?
BeantwoordenVerwijderenEn hoe zit het met jouw bezieling en inspiratie vanuit je dieper gelegen zelf bij het schilderen van jouw eigen kunst?
Misschien lees ik het verkeerd, maar het klinkt zo van Zij wel en ik niet, alsof je (volgens mij onterecht) aan je eigen schoonheid, kunnen en bezieling die er nu al is voorbij gaat (noemen ze dat niet het Calimero-effect?), klopt dat?
Goh, Marrit... Die eerste zin hakt er meteen in.
BeantwoordenVerwijderenJa, en dat kalimero-effect... Je slaat hier wel de spijker op mijn spreekwoordelijke kop. En toch vind ik het wel van realiteitszin getuigen dat ik Joke Hermsen op dit gebied (filosofie en schrijven) als 'mijn meerdere' erken. Feit blijft wel dat ik de neiging anderen altijd boven mezelf te plaatsen wel herken.
DANK voor deze spiegel! X