Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Ik zat te mediteren en het viel me op hoezeer ik een voorkeur heb voor die stille, kalme, ruimte diep vanbinnen. Het is dat weidse niets dat ik met mijn oorsprong associeer. Met onvoorwaardelijke liefde.
Is dat verlangen niet tegelijkertijd een afwijzen van het leven? Leven, dat voor mij nog vaak met angst, verdriet, ontoereikendheid, ploeteren, moeten, en moeite doen te maken heeft. Mijn ziel heeft een zware taak om deze twee polen te verenigen, bedacht ik me. De verbinding herstellen zodat Liefde kan stromen.
En toen was daar het inzicht dat deze blog zo dienstbaar is aan het werk van mijn ziel. Hoe goed de naam gekozen is.
Het is mij wel duidelijk dat ik voor alles aandacht wil hebben voor dit zielewerk. Mijn ziel die mij liefdevol voedt (bezielt) vanuit dat diepste diepe. Ik ben geworteld en en wordt gevoed. Zo is het en niet anders. Onthou het maar, want zo eenvoudig is het, zeg ik vandaag nog een keer tegen mezelf.
Ik ga namelijk iets spannends doen. Komende maand start ik met een schrijversopleiding in Amsterdam waar ik het vak van kinderboekenschrijver ga leren. Er is alweer een kogel door de kerk. Het voelt als een goed besluit. Schrijven als vak. Dat lijkt toch echt te zijn wat ik wil. Maar kan ik het ook? Dat blijft iedere keer weer de hobbel. Natuurlijk kan ik dat, zeg ik als ik me voor de zoveelste keer verbaas over het lage literaire niveau van sommige boeken die mijn dochter met plezier gelezen heeft. Ik ga het gewoon doen, ga het gewoon meemaken, mijn best doen en zien wat eruit voortkomt.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

foto gemaakt door Joyce