M. had zin om samen boodschappen te gaan doen in een grote supermarkt in het winkelcentrum van een aangrenzende wijk. Daar zijn we nog een paar winkels ingelopen. Bij de Hema zag ik een leuke kartonnen hoedendoos (althans daar leek het op) met erin nóg twee dozen die er naast elkaar in pasten als twee halve manen. Ik twijfelde even, maar voor de 5 euro die ze ervoor wilden hebben kon ik me daar geen buil aan vallen, leek mij. M. dacht daar blijkbaar anders over en vroeg waar ik ze voor ging gebruiken. Pfff... geen idee, weet ik nog niet, zei ik. Dan kun je het beter niet doen, anders staat het maar ergens, zei mijn dochter heel gedecideerd. Ze nam het ding van me over en zei dat ze het wel even terug zou zetten. Mijn alter ego in miniformaat!
Het werd een gezellig uitje. Thuis de door dochterlief uitgekozen zoutjes in een schaaltje gedaan, iets te drinken erbij, M. pakte een spannend boek en ik ging de boodschappen wegzetten.
Toen ik klaar was stond ik even stil. Midden in de keuken. Even voelen. Wat mij het meest opviel waren mijn stevige benen en mijn voeten op de vloer. Daarna de energie, duidelijk voelbaar, in mijn romp. En mijn hoofd, dat voelde merkwaardig leeg en rustig.
Mijn eerste reactie op het voelen van een overdaad aan energie is denken dat ik als het ware onder stroom sta en dat het dus wel met stress te maken zal hebben. Blijkbaar denk ik dat ik eigenlijk niets zou moeten voelen. Bijzonder vreemd is dat, als ik er goed over nadenk. Dat ik denk dat ik pas rustig ben als ik mijn lichaam bij wijze van spreken niet ervaar.
Ook nu dacht ik stressvol te zijn omdat ik zoveel energie voelde. Maar was dat wel terecht? Ik ben er eens even goed voor gaan staan om de energie in mijn romp goed te ervaren. Het bleek doodgewoon energie te zijn. Ik was blij, gelukkig, en dat veroorzaakte een soort van hyper aan energie. Niets mis mee. Mijn hoofd was leeg, mijn benen stonden stevig op de grond.
Er is mij wéér een keer duidelijk geworden dat ik mijzelf geen eer bewijs met al die ideeën die ik er op na hou over mijn doen en laten, mijn lijf, mijn uiterlijk, mijn kunnen, etc. etc.
Ook dit idee gaat in mijn persoonlijke "Doos van Pandora". Ik ben bang dat ik lang niet alle pre-occupaties opgespoord krijg voordat ik de doos ga vernietigen. Niet erg, dan maak ik er gewoon een maandelijks terugkerend ritueel van, dat kan ook.
's Avonds schrijven is trouwens ook iets waarvan ik dacht dat me dat niet lag.
Hier kom ik straks nog op terug !
BeantwoordenVerwijderenMooi die prent... het lijkt je te fascineren.
Misschien moet je je doos van Pandora ergens diep in een donker hoekje van je kleerkast opbergen…. Prachtige prent overigens erbij als illustratie. Ik moest wel even grinniken over de reactie van je dochter, die blijkbaar een goed tegenwicht vormt voor je doen en laten. Zo zijn kinderen nu eenmaal. Dat ervaar ik met mijn drie jongens ook af en toe. Soms lees ik over vader-dochter relaties en denk ik dan dat ik misschien iets mis. Maar een van mijn drie jongens is homo en dat compenseert.
BeantwoordenVerwijderenMaar zulke sterke energiegevoelens als jij heb ik zelden of nooit gehad. Het is inderdaad beter je lichaam niet zo intensief te ervaren, tenzij het over genot gaat. De machine loopt het best gesmeerd wanneer men er zich niet van bewust is. Alleen als ik over de schreef ga voel ik dat en meestal is het niet zo’n prettig gevoel. Ik voel me het best wanneer ik rustig ben en de dingen als het ware vanzelf gaan, zonder stres. Natuurlijk is dat een ideale toestand die ik niet altijd haal. Ik ben nu op een leeftijd dat niets hoeft maar alles mag. De grootste hekel heb ik echter aan ‘verloren tijd’, waarin men gedwongen is tot niets doen. Mijn streven is dat ieder uur van de dag zinvol wordt doorgebracht, iets voor de handen, iets voor de geest, maar geen gelummel. Het klinkt bijna verwaand, maar verveling ken ik niet, ik laat die gewoon niet toe. Op een treinreis die ik al honderden keren heb meegemaakt lees ik. Toch ben ik al eens gedwongen geweest om te gaan met een gezelschap dat ik saai en vervelend vind, dan heb ik achteraf wel spijt van de verloren tijd. Doet me even denken aan het boek van Proust: “A la recherche du temps perdu.”
’s Avonds schrijven doe ik vaak, zo in de late uurtjes; dan is alles rustig rondom. Maar even zo goed geniet ik van de vroege ochtenduren. Eerst een lekker kopje koffie om op dreef te komen.
Ik nam een kijkje bij je “Prietplaatjes” en die vind ik super ! Pure spielerei met filosofie. Hoe ben je op het idee gekomen dit via een cartoon te doen ? Invloed van Peter van Straaten soms… ;-)
Wat bijzonder, zo'n kijkje in jouw keuken, Walter!
BeantwoordenVerwijderenBen je niet wat streng voor jezelf wat betreft die zinvolle tijdsbesteding van ieder uur van de dag? Heb je dat uit je jeugd meegekregen? Ik hoor in mijn fantasie een gedisciplineerde moeder of vader praten tegen jou als kind, maar wellicht heb ik het helemaal mis.
En die prietplaatjes, ja, het lijkt alsof ik ze even was vergeten, maar ze komen er weer aan, hoor. Komende week als de kinderen weer naar school zijn, dan komt de regelmaat er weer in.
Leuk dat je ze zo super vindt! (Ik heb stiekem heel veel zin om ipv jullie Kamegurka op de voorpagina van de NRC te komen)
Oh nee hoor, dat heb ik helemaal niet uit mijn jeugd of mijn opvoeding. Ik werd redelijk vrij opgevoed, maar toch een warm thuis. Het is iets wat ik mezelf opleg, omdat ik besef hoe ‘kostbaar’ mijn tijd is geworden en ik aan ieder uur toch een zekere zin wil geven, zonder dat het een harnas wordt. Ik voel me daar goed bij, het is zeker geen dwangneurose. Gewoon lekker bezig zijn, zonder nochtans een vooraf uitgestippelde lijn. Alhoewel… Kijk, zoals vanmorgen bijvoorbeeld. Ik ben om 7.30 u opgestaan met in gedachte het antwoord dat ik je zou schrijven op wat ik gisteravond laat nog las op je blog. Ik formuleerde in gedachte reeds een en ander, zo kan ik het best schrijven, zo werkt dat het prettigst. Het mag nooit routine worden; dingen eerst een beetje laten ‘rijpen’ a.h.w., daarom heb ik ook zo’n hekel aan het chatten ! Ik vind dat vreselijk, ik doe dan maar wat, en de beste gedachten of invallen komen slechts uren later, als de pc is afgesloten. Net zoals de donder, die soms lang na de bliksem komt.
BeantwoordenVerwijderenIk vond je reactie over je prietplaatjes (die helemaal geen ‘prietpraat’ zijn) verrassend; dat je Kamagurka vermeldde ! Maar je humor is toch iets minder kolderiek, diepzinniger, vind ik. Ik kan het werk van Kama best pruimen hoor, maar soms kan ik me niet ontdoen van de indruk dat het een soort van routine is geworden. Toch heeft hij krankzinnig goede vondsten. Maar om eerlijk te zijn, ik schat jullie Peter van Straaten toch een trapje hoger hoor…
Het NRC… daar haal ik vaak literaire recensies vandaan die ik dan opsla op mijn Kindle, om later (bvb op de trein en zo) te lezen. Ik weet niet of je dat kent, maar de Kindle is een e-book reader. Hij is licht en kan honderden teksten bevatten, een hele bibliotheek; ideaal om mee te nemen op vakantie. Het NRC zou ik met onze “De Standaard” kunnen vergelijken, een kwaliteitskrant dus. Alleen vind ik dat jullie nog altijd het best met de taal spelen en dat wij Vlamingen op dat gebied nog steeds iets in te halen hebben. We komen van ver, dixit Jeroen Brouwers…
Ik heb een vraagje: wat betekent “Follow by Email – Submit”, rechts onderaan je blog ?
Hiermee sluit ik maar af. Re-joyce !
In je blog “De zorg voor mezelf”, haal je Paulo Coelho aan met “Don’t live as if it is your last day, but as if it is your first”. Dat is een motto dat ik al eens ergens op een wat andere manier heb gelezen, weet helaas niet meer van wie : “Leef alsof je de eeuwigheid hebt.” Kan ik helemaal inkomen.
BeantwoordenVerwijderenDat ‘ongestoord alleen kunnen zijn’ is iets wat me ook af en toe bezighoudt. Dat is inherent aan het huwelijk, denk ik. Als je (nog) de zorg voor de kinderen hebt, is het niet zo vanzelfsprekend om er even tussen uit te knijpen. Maar ook zonder de kinderen, later, hoeft men niet altijd op elkaars lip te zitten. Toch heb ik gemakkelijk een soort van ‘schuldgevoel’ omdat men dan alleen met zichzelf bezig is. Het lijkt wel ‘gestolen’ tijd. Ik wil graag zoveel mogelijk delen, maar dat lukt niet altijd. Soms wil men even uit dat huwelijk stappen, al was het maar voor een korte poos en zonder verdere gevolgen. Willem Elsschot had daar een mooie bedenking voor: “Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”.
Ook ik kan niet lezen met de radio aan of met opdringerig achtergrond geluid, en al helemaal niet met de televisie aan. Het is natuurlijk wel absurd, maar soms op de trein, krijg ik het op mijn heupen van mensen die voor de hele coupé hun persoonlijke sores via het mobieltje kenbaar maken. Onwillekeurig volg ik dan dit gesprek en kan ik onmogelijk verder lezen. Een vorm van onvrijwillig voyeurisme ?
En dat van die pizza’s vind ik een schitterend idee ! Verder is “If everybody loves you, there is something wrong." absoluut een goede richtlijn…
Dit zo maar even terloops, omdat het plots bij me opkwam.
Ben ik weer.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je reageren, Walter, echt leuk.
Ik wil eigenlijk voor wat betreft mijn prietplaatjes vooral zeggen dat je het wel degelijk goed zag dat ik vooral geïnspireerd ben geraakt door Peter van Straaten. Heb een heel boek over hem en zijn tekenkunst in de kast staan. Dat van Kamagurka zei ik eigenlijk omdat hij net als jij Vlaams is en ik hem iedere dag op de krant zie (en soms een beetje beu ben).
Verder is dat voortraject van een geschreven tekst ook heel herkenbaar. Bij mij werkt het ook zo dat ik gewoon veel lees, veel nadenk, veel "voorkauw" voordat ik aan het schrijven sla. Dit lijkt de enige manier om het er natuurlijk uit te laten komen.
Ik wens je nog een goeie dag (met hopelijk wat zonneschijn, want hier is het alweer bewolkt jammergenoeg)
Oja, dat follow-by-email betekent dat je je mailadres op kunt geven zodat je mijn teksten dan automatisch in je mailbox krijgt. Van een vriendin heb ik begrepen dat ze een dagje onderweg zijn (wat ik jammer vind) en dat je ze 'kaal' opgestuurd krijgt. Zij vindt dat jammer en klikt dan alsnog door naar de site.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk had ik liever gehad dat de mensen die van deze service gebruik maken meteen een melding krijgen en altijd door moeten klikken naar de site om de tekst ook daadwerkelijk te kunnen lezen. Maar goed. Zo werkt het dus.