Dit zijn de openingswoorden van Theresa Brenninkmeijer, abdis van 'Maria Hjerte Abbedi' in Sostrup-Jutland, in het derde hoofdstuk van het boek Ik wil dat je leeft van Leo Fijen. God is haar tegenstem, zegt ze zelf. Laat los en laat God, zou Wayne Dyer zeggen.
Doen wat je niet wil doen, maar wel als juist ervaart. Het maakt op mij diepe indruk en toen ik het las wilde ik meteen naar mijn laptop rennen om erover te schrijven. Ik voel dat zij hier een heel sterk punt heeft.
Als ik altijd kies voor mijn eigen optie, mijn eigen agenda, dan ben ik uit op voldoening, op vervulling van mijn wensen. Het is een heel ik-gerichte manier van kiezen en leven. Als ik me daarentegen openstel voor wat er op mijn pad komt en me daar door durf te laten leiden, dan geef ik mijn ego minder ruimte en doe ik iets wat ook goed is, maar niet iets wat ik zelf vantevoren bedacht had. En dat geeft volgens zuster Theresa veel meer voldoening.
Het grappige was dat ik vanochtend geheel volgens ritueel rond half 10 achter de computer zat om dit stuk te gaan schrijven toen er een mailtje binnenkwam van een vriendin die vroeg of ik zin had om een wandeling te gaan maken. Ja, dat wil ik wel, maar ik had eigenlijk bedacht om... En toen ben ik natuurlijk die wandeling gaan maken met haar. Heerlijk. En die blogtekst is er nu dus toch nog.
"Voor mij staat de liefde boven de regel," zegt zuster Theresa,
"want een regel die gebroken wordt is een levende regel."
Volgens mij hadden we een lijntje met elkaar tijdens het schrijven, ik zie een grote overeenkomst in onze boodschap van onze teksten van deze dag, bijzonder. Al uit Therese het nog extremer door te stellen dat het goed is om te doen wat je niet leuk vindt, maar eigenlijk is dat precies de spijker op z'n kop, alles voor de ontwikkeling van de ziel.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, alles voor de ontwikkeling van de ziel, dat zeg je goed, denk ik. Het eigen streven minder belangrijk maken en meer vanuit een vertrouwen (op God) te leven. Mooi is dat.
BeantwoordenVerwijderen