Troostsoep

Inmiddels is het middag en borduur ik voort op mijn eerdere bericht.

Daarna ging ik zitten voor een meditatie. Voelde hoe koud ik het maar bleef hebben en trok een wollen trui uit het kastje voor mijn neus. Besefte hoezeer ik blijkbaar een rechtvaardiging voor mijn bestaan nodig heb. Dat ik een moeder voor mijn kinderen wil zijn is niet meer dan een logisch gevolg van het feit dat ik hen gekregen heb. Dat ik daarmee in elk geval voor hen van betekenis ben, ook. Waar het om gaat is dat ik er mag zijn en zelfs dat het heel goed is dat ik er ben, ook los van mijn moederschap. Dat ik daar niets voor HOEF te presteren of te laten zien, dat begrijp ik wel, maar tegelijkertijd weet ik dat ik iets ZAL laten zien als ik al die voorwaarden los kan laten. En dus WIL ik iets laten zien en lijkt mijn leven zonder concrete successen mislukt.
Daar werd ik verdrietig van. Had warmte en troost nodig en besloot mijn troost-soepie te maken. Even eenvoudig als heerlijk van smaak.

Benodigdheden:

stukje verse gemberwortel
stronkje broccoli
paar bospeentjes
groentenbouillon

Snij de groenten fijn en zet ze met water in een pan op het vuur. Snij de gemberwortel in plakjes en knijp ze in een knoflookpers uit boven de pan. Doe de bouillonpoeder erbij en laat de groenten beetgaar koken. Even checken of je de gember wel proeft, ander doe je er gewoon nog wat bij.
That's all.
Smakelijk eten en veel warmte gewenst!