Laat me rusten in Uw wil en stil zijn

Ik lees verder in In gesprek met de stilte van Thomas Merton en word keer op keer geraakt door zijn eerlijkheid. Het is zijn worsteling met het niet-zijn en zijn liefde voor het leven (en dus voor God) die hij zo prachtig beschrijft. Heel eigen, maar tegelijkertijd herken ik het verlangen van alle mystici in zijn woorden.

Hij zit zichzelf regelmatig in de weg. Beseft dat hij onvolkomen is en van God afdrijft zodra hij even niet oplet.

"Verlos me van mijn eigen persoonlijke giftige drang om alles te veranderen, om onredelijk te handelen, om me druk te maken vanwege de drukte en alles in de war te sturen wat Gij hebt geordend.

Laat me rusten in Uw wil en stil zijn. Dan zal het licht van uw vreugde mijn leven verwarmen. Uw vuur zal branden in mijn hart en schitteren voor uw glorie. Daarvoor leef ik. Amen, amen."

Laat me rusten in Uw wil en stil zijn. Het doet iets met mij. Alle leven is een bewegen richting volmaaktheid, zegt de Tao Te Ching. Als je je maar kan overgeven. Niets in de war gaat sturen, zoals Merton het omschrijft. 

In de onrust van mijn onzekerheid voel ook ik haarfijn aan dat ik de verbinding kwijt ben. Dat alles wat ik vanuit die gemoedstoestand beslis of onderneem door angst gekleurd is. De overgave is kwijt. Het vertrouwen is weg. Terwijl alles wat mij te doen staat is vanuit het stille weten, vanuit het contact met mijn Alwetende Hart, in alle rust en overgave de dingen te blijven doen die mij voldoening schenken.

Maak mij los van het niet-zijn waarin ik mij uitput en sterf, zeg ik in navolging van Merton. Laat me rusten in Uw wil en stil zijn.