Vanmiddag fietste ik door de velden rondom Utrecht. De zon maakte lange schaduwen op het gras en scheen prachtig door de doorschijnende blaadjes van bloemen, planten en bomen. Het was helder en fris.
Op mijn neus stond mijn zonnebril. Niets opzienbarends aan, zou je zo zeggen. Toch is niets minder waar. Mijn zonnebril geeft de wereld namelijk een warme tint. Alles krijgt een gouden glans. Echt supermooi. Zo ook vandaag. Ik heb genoten.
Aan het einde van mijn tocht kwam ik langs een veld met maar vier schapen erin. Van de saaie afrastering om hun wei hadden ze schapenkunst gemaakt. Eén van de kunstenaars heb ik op de foto gezet, samen met het werk.
Dat is de mooiste kunst die er is, eigenlijk gewoon levenskunst!
BeantwoordenVerwijderenJa he? Ik geniet daar zó van. Zoiets moois zien, terwijl iedereen gewoon voorbij fietst. Dan moet ik me echt inhouden om niet heel bijdehand te gaan roepen dat ze even moeten komen kijken.
BeantwoordenVerwijderen