Niet storen s.v.p.

Onder oude kranten, post, boeken en uitgescheurde artikelen, lag een opgeslagen Flow van afgelopen zomer. Op de bladzijden stond een artikel over het nut van stilte en afzondering. Ik las het nog een keer en wil er hier even over uitweiden.
Niet nodig om nog eens te vertellen, maar toch: voor mij is de stilte heel heilzaam heb ik gemerkt. Als ik de stilte niet opzoek, ga ik ten onder aan alle prikkels en indrukken die binnenkomen. Het schept de afstand die ik nodig heb om te kunnen voelen dat ik nog steeds één ben met die stille ruimte waaruit ik voortgekomen ben. Het herstelt de verbinding en dat geeft mij de rust om me te kunnen handhaven.

Ik lees graag artikelen over de stilte, heb er al veel gelezen en vaak zijn ze een bevestiging van wat ik al weet. Toch stonden er op deze bladzijden een paar opvallende uitspraken. 

Janet Plomp, auteur van Loslaten kun je leren, vertelt dat je jezelf tegenkomt als je alleen bent. "Als er niemand anders is om als oorzaak aan te wijzen van je gevoelens, dan krijg je met jezelf te maken. Jij bent zelf de enige die ervoor zorgt dat het prettig of minder prettig is. Dat levert zelfkennis op." Als je eerlijk naar jezelf durft te kijken, zeg ik er achteraan. 

Ook filosoof Jan Bor komt aan het woord en hij wijst mij op nóg een voordeel van alleen-zijn: "alleen zijn is de moed hebben om echt individu te worden. Als je zelf ontdekt dat je echt een eigen, uniek inidividu bent, dan laat je een ander meer in zijn of haar waarde. Omdat je beseft: hij of zij heeft, net als ik, een eigen individualiteit."

Als ik me terugtrek om te mediteren, dan ervaar ik mijzelf zoals ik ben. Ik neem in alle eerlijkheid waar wat er is. Bovendien ervaar ik haarscherp dat wij allen verbonden zijn met elkaar en voortkomen uit dezelfde bron, maar ik voel ook dat ik een volstrekt uniek mens ben, onvervangbaar en goed.

Dat het een mens goed doet om regelmatig even stil te staan en te voelen hoe de vlag erbij hangt, wordt door vele studies bewezen. Opvallend is dat mensen waarmee ik in gesprek raak over dit onderwerp regelmatig reageren met de uitroep dat ze daar "écht geen tijd voor hebben!" ...

En toen moest ik meteen denken aan de aanrader (ook uit het boek Ik wil dat je leeft van Leo Fijen) van wijlen André Louf, kluizenaar in Simiane-Cologne:

Iedereen kan zorgen voor stilte en alleen zijn en daarmee vrijwillig kiezen voor wat afstand van de wereld, zei hij. Om het heel concreet te maken gaf hij er een schema bij:

- iedere dag een korte tijd

- iedere week een halve dag

- iedere maand een dag

- ieder jaar een week

Het doet je goed en zal zijn vruchten afwerpen, voegde hij eraan toe.

Hoewel ik dit schema nog niet precies volg, kan dit toch al beamen.

André Louf 1929-2010